VERGIL, Aeneis I 314 - 414

        Cui mater ǁ media ǁ sese ǁ tulit ǁ obvia silva,

315   virginis os ǁ habitumque ǁ gerens, ǁ et ǁ virginis arma

        Spartanae, ǁ vel qualis ǁ equos ǁ Threissa fatigat

        Harpalyce, ǁ volucremque ǁ fuga ǁ praevertitur Hebrum.

        Namqu(e) umeris ǁ de mor(e) habilem ǁ suspenderat arcum

        venatrix, ǁ dederatque ǁ comam ǁ diffundere ventis,

320   nuda genu, ǁ nodoque ǁ sinus ǁ collecta fluentis.

        Ac prior, 'Heus' ǁ inquit ǁ 'iuvenes, ǁ monstrate mearum

        vidistis ǁ si qu(am) hic ǁ errantem ǁ forte sororum,

        succinctam ǁ pharetr(a) et ǁ maculosae ǁ tegmine lyncis,

        aut spumantis | apri ǁ cursum ǁ clamore prementem.'

325      Sic Venus; et ǁ Veneris ǁ contra ǁ sic ǁ filius orsus:

        'Nulla tuar(um) audita ǁ mihi ǁ neque ǁ visa sororum --

        O quam te ǁ memorem, ǁ virgo? ǁ Namqu(e) haud tibi voltus

        mortalis, ǁ nec vox ǁ hominem ǁ sonat: ǁ O, dea certe --

        an Phoebi ǁ soror? an ǁ nympharum ǁ sanguinis una? --

330   sis felix, ǁ nostrumque ǁ leves, ǁ quaecumque, laborem,

        et, quo sub ǁ caelo ǁ tandem, ǁ quibus ǁ orbis in oris

        iactemur, ǁ doceas. ǁ Ignar(i) hominumque locorumqu(e)

        erramus, ǁ vent(o) huc ǁ vastis ǁ et ǁ fluctibus acti:

        multa tib(i) ant(e) aras ǁ nostra ǁ cadet ǁ hostia dextra.'

335      Tum Venus: 'Haud ǁ equidem ǁ tali ǁ me ǁ dignor honore;

        virginibus ǁ Tyriis ǁ mos est ǁ gestare pharetram,

        purpureoqu(e) alte ǁ suras ǁ vincire cothurno.

        Punica regna | vides, ǁ Tyrios ǁ et Agenoris urbem;

        sed fines ǁ Libyci, ǁ genus intractabile bello.

340   Imperium ǁ Dido ǁ Tyria ǁ regit ǁ urbe profecta,

        germanum ǁ fugiens. ǁ Longa (e)st ǁ iniuria, longae

        ambages; ǁ sed summa ǁ sequar ǁ fastigia rerum.

        'Huic coniunx ǁ Sychaeus ǁ erat, ǁ ditissimus agri

        Phoenic(um) et ǁ magno ǁ miserae ǁ dilectus amore,

345   cui pater intactam ǁ dederat, ǁ primisque iugarat

        ominibus. ǁ Sed regna ǁ Tyri ǁ germanus habebat

        Pygmalion, ǁ sceler(e) ant(e) alios ǁ immanior omnes.

        Quos inter ǁ medius ǁ venit ǁ furor. ǁ Ille Sychaeum

        impius ant(e) aras, ǁ atqu(e) auri ǁ caecus amore,

350   clam ferr(o) incautum ǁ superat, ǁ securus amorum

        germanae; ǁ factumque ǁ diu ǁ celavit et aegram,

        multa malus ǁ simulans, ǁ vana ǁ spe ǁ lusit amantem.

        Ipsa sed in ǁ somnis ǁ inhumati ǁ venit imago

        coniugis, ora | modis ǁ attollens ǁ pallida miris,

355   crudeles ǁ aras ǁ traiectaque ǁ pectora ferro

        nudavit, ǁ caecumque ǁ domus ǁ scelus ǁ omne retexit.

        Tum celerare | fugam ǁ patriaqu(e) excedere suadet,

        auxiliumque | viae ǁ veteres ǁ tellure recludit

        thesauros, ǁ ignot(um) argenti ǁ pondus et auri.

360   His commota | fugam ǁ Dido ǁ sociosque parabat:

        conveniunt, ǁ quibus aut ǁ odium ǁ crudele tyranni

        aut metus acer | erat; ǁ navis, ǁ quae ǁ forte paratae,

        corripiunt, ǁ onerantqu(e) auro: ǁ portantur avari

        Pygmalionis | opes ǁ pelago; ǁ dux ǁ femina facti.

365   Devenere | locos, ǁ ubi nunc ǁ ingentia cernis

        moenia surgentemque ǁ novae ǁ Karthaginis arcem,

        mercatique | solum, ǁ facti ǁ de ǁ nomine Byrsam,

        taurino ǁ quantum ǁ possent ǁ circumdare tergo.

        Sed vos qui ǁ tandem, ǁ quibus aut ǁ venistis ab oris,

370   quove tenetis | iter? ǁ 'Quaerenti ǁ talibus ille

        suspirans, ǁ imoque ǁ trahens ǁ a ǁ pectore vocem:

    'O dea, si ǁ prima ǁ repetens ǁ ab origine pergam,

        et vacet annalis ǁ nostror(um) audire laborum,

        ante diem ǁ clauso ǁ componat ǁ Vesper Olympo.

375   Nos Troi(a) antiqua, ǁ si vestras ǁ forte per auris

        Troiae nomen | iit, ǁ diversa per ǁ aequora vectos

        forte sua ǁ Libycis ǁ tempestas ǁ adpulit oris.

        Sum pius Aeneas, ǁ raptos ǁ qu(i) ex ǁ hoste Penates

        classe veho ǁ mecum, ǁ fama ǁ super ǁ aethera notus.

380   Italiam ǁ quaero ǁ patri(am) et ǁ genus ǁ ab Iove summo.

        Bis denis ǁ Phrygium ǁ conscendi ǁ navibus aequor,

        matre dea ǁ monstrante ǁ viam, ǁ data ǁ fata secutus;

        vix septem ǁ convols(ae) undis ǁ Euroque supersunt.

        Ips(e) ignotus, | egens, ǁ Libyae ǁ deserta peragro,

385   Europ(a) atqu(e) Asia ǁ pulsus.' ǁ Nec ǁ plura querentem

        passa Venus ǁ medio ǁ sic interfata dolore (e)st:

    'Quisquis es, haud, ǁ cred(o), invisus ǁ caelestibus auras

        vitalis ǁ carpis, ǁ Tyriam ǁ qu(i) adveneris urbem.

        Perge mod(o), atqu(e) hinc te ǁ regin(ae) ad ǁ limina perfer,

390   Namque tibi ǁ reduces ǁ socios ǁ classemque relatam

        Nunti(o) et in ǁ tutum ǁ versis ǁ aquilonibus actam,

        ni frustr(a) augurium ǁ vani ǁ docuere parentes.

        Aspice bis ǁ senos ǁ laetantis ǁ agmine cycnos,

        aetheria ǁ quos lapsa ǁ plaga ǁ Iovis ǁ ales aperto

395   turbabat ǁ caelo; ǁ nunc terras ǁ ordine longo

        aut caper(e), aut ǁ captas ǁ iam despectare videntur:

        ut reduces ǁ illi ǁ ludunt ǁ stridentibus alis,

        et coetu ǁ cinxere ǁ polum, ǁ cantusque dedere,

        haud aliter ǁ puppesque* ǁ tuae ǁ pubesque* tuorum

400   aut portum ǁ tenet aut ǁ pleno ǁ subit ǁ ostia velo.

        Perge mod(o) et, ǁ qua te ǁ ducit ǁ via, ǁ dirige gressum.'

            Dixit et avertens ǁ rosea ǁ cervice refulsit,

        ambrosiaeque | comae ǁ divinum ǁ vertic(e) odorem

        spiravere, | pedes ǁ vestis ǁ defluxit ad imos,

405   et ver(a) incessu ǁ patuit ǁ dea. ǁ Ill(e) ubi matrem

        adgnovit, ǁ tali ǁ fugientem (e)st ǁ voce secutus:

        'Quid natum ǁ totiens, ǁ crudelis ǁ tu quoque, falsis

        ludis imaginibus? ǁ Cur dextrae ǁ iungere dextram

        non datur, ac ǁ veras ǁ audir(e) et ǁ reddere voces?'

410   Talibus incusat, ǁ gressumqu(e) ad ǁ moenia tendit:

        at Venus obscuro ǁ gradientes ǁ aere saepsit,

        et multo ǁ nebulae ǁ circum ǁ dea ǁ fudit amictu,

        cernere ne ǁ quis eos, ǁ neu quis ǁ contingere posset,

        molirive mor(am), aut ǁ veniendi ǁ poscere causas.

  Home           Verslehre